سیاره مریخ را همه می شناسیم این سیاره از بعد های متفاوتی شبیه زمین ماست . در تحقیقات اخیر چاله هایی را یا فته اند که شبیه زمین ما دارای آب است .البته در تحقیقات قدیمی تر در مورد آب های موجود در این چاله ها دانشمندان حدث می زدند که این آب به تازگی تولید شده اما پس از تحقیقاتی متوجه این امر شدند  که قدمت این آب طولانی تر است و مدت ها جریان داشته است.فعالیت های آتشفشانی در حقیقت اولین آغازگر این چاله ها و اب ها بوده اند. در حدود 2و نیم میلیون سال پیش دو شهاب سنگ به زمین برخورد کردند طبق مطالعات کارشناسان برای طیف سنجی جرمی توجه شدند آب هایی که در این شهاب سنگ ها وجود دارند غلظتی حدود 70 تا300 ppm   می باشد در صورتی که خود زمین دارای آب های 50 تا 300ppm  گزارش شده بود.با توجه به اشتراک این شهاب سنگ ها با مریخ می توان گفت که ،آب در طول تشکیل مریخ در لابلای لایه ها و اجزای آن وجود داشته است.با توجه به مطالعاتی که در سال 2004 توسط کارشناسان در سطح مریخ قرار گرفته است انها می گویند رطوبت کنونی آب و هوای مریخ به مراتب بیش از رطوبت گزارش شده از شنهاب سنگ مربوطه در سال ها قبل می باشد.این تحقیقات نشان می دهد که هم باد  آب که دو منبع مهم تولید انرژی هستند در این سیاره به خوبی در دسترس می باشند .محققان می گویند هرچند این تحقیق جدید به آنها در درک مریخ بیشتر کمک کرده اما انها می توانند از این الگو برای سایر اجسام سنگی نیز استفاده نموده و ماهیت آن ها را ببرسی نمایند.

کشف یک کهکشان نادر

محققان به تازگی موفق شدند با اکتشافات جدید خود یک کهکشان دیگر به لیست کهکشان ها اضافه کنند این کهکشان که مستطیلی شکل است حدود 70 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و از عجایب به حساب می آید .اکثر کهکشان ها به یکی از سه حالت وجود دارد  اولین حالت یک فضا با راه های مارپیچی مثل کهکشان راه شیری .توپی شک و بیضوی شکل و شکل ها و لکه های نا منظم . ستاره شناس Alister   گراهام، استاد دانشگاه سوینبرن در استرالیا گفت این تصویر که از کهکشان جدید در یافت شد از جمله عجیب ترین تصاویر ممکن بود که موجب حیرت ما شد .او گفت من در ابتدا احساس کردم این یک جعبه است و از تعجب ناخودآگاه خندیدم و بعد از کمی تامل به حقیقت این شی عجیب پی بردم که چیزی جز یک کهکشان جدید نبود .

این کهکشان که  در امتداد لبه های بسیار پر جرم یک کهکشان بیضوی کشف شده است که نام آن NGC 1407   است .این کهکشان حدود 50 بار کمتر از کهکشان ما ستاره دارد و این عامل کم نور بودن آن است که موجب شد دیر به آن دست یابند .دانشمندان می گویند در واقع این کهکشان شبیه استوانه ای کوچک است که دایم در اطراف خود میبینیم .آنها می افزایند این کهکشان احتمالا از ادغام دو کهکشان مارپیچی تشکیل شده است .آنها می گویند زمانی که این دو کهکشان ادغام شده اند محور هر کدام از آنها گوشه های کهکشان جدید را تشکیل داده است .این یک تئوری گسترده است که کهکشان های بزرگ اغلب از ترکیب کهکشان های کوچکتر بوجود می آیند شواهدی که در کهکشان راه شیری بدست آمده دلیل محکمی بر این ادعاست .این کهکشان که مستطیل شکل است نشا می دهد که دوبار به طور مجزا ادغام کهکشانی برای تشکیل این کهکشان رخ داده است . شبیه سازی کامپیوتری نشان می دهد که کهکشان های بیضوی فاقد مواد برای تولید ستاره می باشند .در ادامه دانشمندان می گویند کهکشان هایی که دارای گاز های زیادی می باشند به شکل مستطیلی شکل نمی شوند .

بن مور، فیزیکدان نظری در دانشگاه زوریخ و نویسنده مشهور گفت برای بررسی بیشتر در مورد این کهکشان در حال ساخت یک ابر کامپیوتر هستیم تا کاملا ساختار آن را برایمان شبیه سازی کند .گراهام که یکی دیگر از محققان است گفت به کمک شبیه سازی می توانیم که تعیین کنیم  چه مدت طول می کشد تا کهکشان حالت مستطیلی و جعبه مانند خود را حفظ کند

کشف حباب کیهانی در کهکشان راه شیری

بیش از 5000 جباب کیهانی در کهکشان راه شیری توسط دانشمندان پاره وقت کشف شده است .دانشمندان از گردوغبارهای اطراف این حباب ها جوان و دمای بالای آنها درمورد نحوه  تشکیل حباب ها به فرضیاتی رسیده اند .این یافته ها باعث شده است نظر ما در مورد کهکشان راه شیری تغییر کند و واقعا به این نتیجه رسیده ایم که  راه شیری کهکشانی واقعا فعال نسبت به گذشته است.حدود 35000 مورد از  موارد کشف شده توسط سفینه volunteers   در کهکشان راه شیری کاندیدای تشخیص هویت برای حباب های کیهانی هستند . چشم بشرگاهی بسیار قوی تر از چشم های رایانه ای و دقت آنهاست به طوری که گاهی به مواردی بر میخورد که از دید رایانه ها قابل مشاهده نیست .قبل از اینکه موارد شناسایی شده واقعا به تایید حباب بودن برسند باید از5  نقطه نظر بررسی شوند . رابرت سیمپسون، یک محقق فوق دکترای نجوم که مدیر پروژه تحقیقات راه شیری است  در مورد این کشفیات گفت : این گروه در تلاشند برای دریافت تصاویر زیبا و با کیفیت از کهکشان راه شیری با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر نهایت سعی خود را بکنند .امیدواریم که با کشف حباب های کیهانی بیش از پیش دانشمندان به حقایقی در مورد این بخش از فضا یعنی کهکشان ما کهکشان راه شیری دست یابند .یک نتیجه بدست آمده از این حباب ها موجب حیرت دانشمندان شده است که وجود اینگونه حباب ها در این قسمت از فضا چیزی نادر است .انتظار میرفت که تشکیل ستارگان در عمق کهکشان بیشتر رخ دهد زیرا در آنجا غلظت و درصد گاز ها بسیار بیشتر است .تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.

عصر دیروز 13 مارس آسمان غرب به وضوح دوسیاره زهره و مشتری را در کنار هم به نمایش گذاشت .در نیمکره شمالی بدون تلسکوپ و دوربین این نما به راحتی قابل مشاهده بود .هرچند ظاهرا این دو سیاره در نزدیکی هم قرار دارند اما تا 15 مارس همچنان به هم نزدیکتر می شوند . این دوسیاره در فاصله بسیار دوری از یکدیگر قرار دارند . زهره در فاصله تقریبا 122میلیون کیلومتر از زمین قرار دارد و مشتری نیز هفت برابر از زمین دور تر است .فاصله مشتری در حدود 844 میلیون کیلومتر از زمین قرار دارد .در نیمکره شمالی این دو سیاره در حدود 4 ساعت پس از غروب خورشید قابل مشاهده است .

Geza Gyuk  ، ستاره شناس در افلاکنما آدلر در شیکاگو، ایلینویز،گفت : هرچند این اتفاق از نظر علمی ارزش خاصی ندارد اما زیبایی آسمان برای تماشاگران این پدیده بسیار ارزشمند است .از طرف دیگر احتمال میرود در این زمان مریخ نیز در سمت دیگر آسمان وجود داشته باشد . سیاره زهره  ومشتری گاها به هم نزدیک می شوند و در آسمان هر دو با هم به نقش نمایی می پردازند اما این آخرین بار برای این عمل نیست انتظار میرود تا سال 2013 این دو سیاره سه بار دیگر و در فاصله های نزدیکتر به هم قرار گیرند .البته طبق مشاهدات سیستم خورشیدی به احتمال زیاد رخداد های سال 2014و 2013 در نیمکره شمالی قابل مشاهده نخواهد بود .دانشمندان می گویند این اتفاق که زهره و مشتری با هم در تقارن هم قرار گیرند بیش از 2 سال یکبار رخ می دهد و آخرین بار در سال 1818 بوده است و این اتفاق تا سال 2065 همچنان ادامه خواهد داشت .این دوسیاره از روشنترین سیاره های آسمان پس از ماه می باشند بنابراین این تعجب آور نیست که در طول تاریخ طرفداران و دوست داران زیادی داشته اند .

 سال شفق قطبی

این تصویر یک پدیده شفق قطبیست که بخاطر تابش های خورشیدی و تماس با مغتاطیس زمین بدین صورت نمایانگر شده است .این تصویر که از بالای کره زمین دریافت شده مربوط به پدیده شفق قطبی در 24 مه 2010 است .

فضانوردان در فضاپیما در ایستگاه فضایی بین المللی این توانستند این تصویر را در بالای اقیانوس هند در ارتفاع 350 کیلومتری تصویر برداری کنند این پدیده شفق قطبی حالتی مار شکل دارد که به طور گسسته به در گوشه سمت راست و پایین تصویر ختم می شود .

تصویر بالا که از فضاپیماهای ناسا دریافت شده است .در تاریخ 11 سپتامبر 2005 تصویر برداری شده است این رخداد چهار روز پس از طوفان خورشیدی رخ داد که شاهد پرتاب بی سابقه گاز های یونیزه شده و پروتون و والکترون به سمت فضا بودیم .این پرتو های زیبا حاصل نور فرابنفش بوده که بارنگ سبز می درخشد این تصویر در شب به عنوان یک هاله زیبا و سبز سر تا سر این منطقه از زمین را پوشانیده بود .

تصویر بالا نیز حاصل پدیده شفق قطبی در سراسر ایالات متحده glimmered   است ک توسط دانشمندان در ایستگاه فضایی دریافت شده است .

این شفق قطبی قزمز رنگ در سپتامبر سال 2001 توسط فضا نوردان تصویر برداری شد ه است .رنگ قرمز شفق قطبی حاصل انتشار رنگ سبز شفق و ترکیبات اکسیزن و نیتروژن در فضاست .نقطه های سفید مشاهده شده در تصویر نشان دهنده جو اتمسفر زمین است .

در تصویری که در اکتبر 29، 2003 از نیمکره شمالی از زمین گرفته شد این تنها چراغ های خانه ها نبودند که شهر را روشن کرده بودند بلکه پدیده شفق قطبی در این منطقه زیبایی دو چندانی به این  منطقه بخشیده بود .این شقق به دلیل شدت تابش های خورشیدی تنها به قسمت قطب شمال محدود نمی شد و تا اروپا نیز کشیده شده بود و آسمان را زیبا کرده بود .این تصویر شامل جنوب کانادا و شمال ایالت متحده است .